Autorzy: Wojciech Dziemianowicz i Jacek Szlachta
Ustalenia, interpretacje i wnioski są tożsame z wnioskami autorów i niekoniecznie odzwierciedlają poglądy Europejskiego Banku Inwestycyjnego
>> Pobierz e-booka lub plik PDF
Obszar metropolitalny Warszawy zamieszkują trzy miliony ludzi i jest ona obecnie dziewiątą pod względem zaludnienia stolicą w UE. Miasto osiągnęło ten status dzięki licznym głębokim zmianom w strukturze gospodarczej, które wprowadzono w ciągu ostatnich pięćdziesięciu lat.
Gdy w latach 90. w Warszawie przywrócono gospodarkę rynkową, w mieście panowały szczególne warunki: wszechobecne bloki mieszkalne z wielkiej płyty, wyraźny brak domów jednorodzinnych, mnóstwo pustej przestrzeni, bardzo skomplikowany schemat własności, w ramach którego setki właścicieli historycznych nieruchomości domagały się restytucji mienia od nowego państwa, oraz niemal całkowity brak instrumentów prawnych lub regulacyjnych, które zapobiegałyby szerzeniu się bezładnej zabudowy miejskiej. To z kolei doprowadziło do chaotycznej rozbudowy, niekontrolowanego rozrastania miasta i rozprzestrzeniania się przedmieść o niskiej gęstości zabudowy, co było spowodowane zwłaszcza tym, że poprzedni departament planowania przestrzennego zastąpiono prywatnymi firmami bez doświadczenia w planowaniu.
Jednak mniej więcej w ciągu ostatnich dwudziestu lat gospodarka Warszawy odbiła się od dna. Do ożywienia przyczynił się głównie cykl inwestycji w infrastrukturę, w których nacisk był położony na metropolitalną skalę rozwoju i w których unikano stosowania modelu rozwoju polegającego na korzystaniu z samochodu jako głównego środka transportu. Ponadto Warszawa skorzystała na przystąpieniu Polski do UE w 2004 roku, które ułatwiło swobodny przepływ do miasta europejskiej siły roboczej i kapitału.
Kluczowe działania interwencyjne objęły inwestycje w budowę i modernizację oczyszczalni ścieków oraz kolei, zakup nowego nowoczesnego taboru dla sieci metra, a także budowę obwodnicy miasta w celu zmniejszenia korków i połączenia Warszawy z innymi ważnymi ośrodkami europejskimi, takimi jak Helsinki, Berlin i Gdańsk. EBI odegrał kluczową rolę w umożliwieniu tych działań. Od początku aktywności EBI w Polsce w 1994 roku ponad 40% kredytów dotyczyło transportu. Z czasem inwestycje zaczęły także dotyczyć poprawy usług opieki zdrowotnej, społecznych i edukacyjnych w mieście.
